ترین ها در نهج البلاغه (قسمت اول)

 آموزه­هایی از حضرت علی (علیه السلام) در سبک زندگی

بزرگترین حسرت:

به وسیله ثروت اندوخته ی تودیگری اهل بهشت شود و تو اهل دوزخ ... _{{حکمت 429}}

بزرگترین عیب:

چیزی را زشت انگاری در حالی که خود به همانند آن گرفتاری _{{حکمت 353}}

برترین پارسائی:

پنهان داشتن زهد است _{{حکمت 28}}

بزرگترین مرگ:

فقر _{{حکمت 163}}

شریفترین ثروت:

وانهادن آرزوها _{{حکمت 34}}

سزاوارترین مردم به بخشودن:

تواناترشان است به کیفر نمودن _{{حکمت 52}}

نزدیک ترین مردم به پیامبران:

داناترین آنان بدانچه انبیاء آورده اند _{{حکمت 96}}

سودمندترین مال:

عقل _{{حکمت 113}} 

» کلید نهج البلاغه، صادق حسن زاده، ص 78

بزرگواری امام حسن مجتبی (ع)

کنیزی از کنیزان امام حسن (علیه السلام) روزی یک شاخه گل نزد امام حسن (علیه السلام) آورد و به آن حضرت هدیه کرد، امام حسن (علیه السلام) در مقابل آن هدیه او را آزاد نمود.

بعضی از حاظران گفتند : به خاطر یک شاخه گل او را آزاد ساختی؟

امام حسن (علیه السلام) فرمودند: خداوند این ادب را به ما آموخته است، آنجا که در قرآن کریم می­فرماید:

وَ اِذا حُیِّیتُم بِتَحِیَّةٍ فَحَیُّوا بِاَحسَنَ منها اَؤ رُدُّوها

و هنگامی که کسی به شما تحیت گوید (احترام کند)، پاسخ او را بهتر گویید.¹

در این مورد تحیت بهتر، آزاد کردن اوست.²

^{1. قرآن کریم، نسا، 86}

^{2. داستان های شنیدنی از چهارده معصوم، محمد محمدی اشتهاردی، ص 64}